We gaan verder met de klesa’s die Patanjali benoemt in hoofdstuk 2 van de Yoga Sutra’s. Klesa betekent kwelling, verzoeking, ellende. De klesa’s hebben pijn tot gevolg en zorgen voor de veranderingen, de schommelingen in onze geest. Deze oorzaken van het lijden zijn steeds in ons onderbewustzijn aanwezig.
De eerste klesa is avidya, dit wordt vertaald als onwetendheid, gebrek aan juiste kennis. Patanjali zegt dat avidya de voedingsbodem is van alle klesa’s.
Sutra II.4 zegt: Gebrek aan ware kennis is de bron van alle pijn en zorgen. Deze kennis is slapende, verzwakt, onderbroken of volledig actief
Over welke ware kennis hebben we het dan? Sutra II.5 geeft duidelijkheid en zegt:
Het tijdelijke aanzien voor het permanente, het onzuivere voor het zuivere, pijn aanzien voor plezier en dat wat niet het zelf is aanzien voor het zelf: dit allemaal is gebrek aan spirituele kennis, avidya.
Heel vaak denken wij dat wat nu zo voelt, hoe we nu denken, hoe de situatie nu is, altijd zo zal zijn. Wat wij als mooi beschouwen en zuiver hoeft in werkelijkheid helemaal niet zuiver te zijn. We missen vaak de ware aard van dingen. Pijn aanzien voor plezier ligt wat complexer. Liever ontlopen wij de pijnen die bij het leven hoort. Maar alles waar wij plezier aan beleven, waar wij aan hechten, doet uiteindelijk ook pijn omdat alles nu eenmaal vergankelijk is.
Heel vaak zien wij ons ego, met al zijn kwaliteiten en beperkingen, aan voor onze ware zelf. Maar ons ware zelf, het hogere in ons, is een onuitputtelijke, onvergankelijke energie in ons; veelal bedekt door de schommelingen van onze geest, door onze gedachten, emoties en gehechtheden.
Maar vangen wij glimpjes of glimpen op van die energie, van onze ware Zelf, dan is er één en al vertrouwen. Dan kunnen wij door de fenomenen heen kijken en de schoonheid zien van alles in en om ons heen, ondanks pijn, zorgen en verdriet.
Laten we eens kijken of de asana’s van vandaag ons stabiliteit geven en daarmee ook vertrouwen.
Namasté,
Majanka
Leave a Reply