We gaan verder met de klesa’s die Patanjali benoemt in hoofdstuk 2 van de Yoga Sutra’s. Klesa betekent kwelling, verzoeking, ellende. De klesa’s hebben pijn tot gevolg en zorgen voor de veranderingen, de schommelingen in onze geest. Deze oorzaken van het lijden zijn steeds in ons onderbewustzijn aanwezig.
De eerste klesa is avidya: onwetendheid, gebrek aan juiste kennis. De tweede klesa is asmita: ik-besef, ego.
Klesa nummer drie is raga: gehechtheid aan plezier. De bijbehorende sutra luidt als volgt: Plezier leidt naar verlangen en emotionele gehechtheid.
Iyengar voegt hieraan toe: ‘Plezierige ervaringen zorgen voor hebzucht en lust. Dit versterkt gehechtheid en stimuleert eeen grotere begeerte omdat iemand vervolgens altijd meer en meer wil. Zo worden we geabsorbeerd door dit najagen van genot en raken we verslaafd aan de bevrediging van de zintuigen. Het gekozen, hogere pad, kan vergeten worden en we kunnen gevangen worden door zorgen en ziekte.’
Plezier is slechts een ervaring van ons ego. Als we leven in het moment, in contact met ons ware zelf dan weten we dat zowel plezier als pijn twee zijden zijn van dezelfde medaille. Beide zijn vergankelijk. Beide horen bij het leven en beide hebben niets van doen met ons hogere zelf.
Zoals Patanjali verderop in de Yoga Sutra’s zegt: ‘Een wijs man weet dat plezier leidt tot zorgen en daarom jaagt hij geen plezier na.
Noot: Dit klinkt heel streng; alsof we geen plezier mogen hebben en niet mogen nastreven. Dat is niet wat hier wordt gezegd. Zo lang we maar weten dat plezier altijd van korte duur is. De sadhaka, de zoeker die het spirituele pad bewandelt weet dat plezier oppervlakkig is en niets van doen heeft met de vreugde die er is, in contact met ons ware zelf. Die vreugde schenkt ons op de lange termijn de voldoening waar we al die tijd naar op zoek waren.
Namasté, Majanka
Leave a Reply