Pijn is niet fijn. En daarom proberen we ten alle tijden pijn te vermijden. Emotionele pijn redeneren of stoppen we liever weg. Als we fysieke pijn voelen dan staken we de activiteit waarmee we bezig waren. Of we gaan over onze grenzen om dit later weer te moeten bezuren. Tijdens de asana’s voelen we pijn. Hoe gaan we op een juiste manier om met pijn?
Pijn is niet per definitie slecht. We hoeven er geen oordeel over te hebben. Pijn is er en pijn is onlosmakelijk aan het leven verbonden. Zonder pijn is geen enkele groei mogelijk. Dus moeten we onze pijnen onder ogen zien en er op een constructieve manier mee omgaan.
In de asana’s kunnen we verschillende soorten pijn ervaren. De rek die je voelt in de hamstrings bij vooroverbuigingen. De spanning in de spieren van nek en schouders als de armen langdurig worden ingespannen. De onderrug die we voelen als we achteroverbuigingen uitvoeren.
Geven we op bij de eerste de beste pijn die we voelen? Gaan we te lang door waarmee we onze grens overschrijden? Iyengar zegt: ‘Waar pijn bestaat moet daarvoor een reden zijn. We streven er niet naar ten koste van alles een pijnlijke asana vol te houden of een asana uit te voeren terwijl we daar lichamelijk nog niet toe in staat zijn.’
Wanneer is pijn fijn en wanneer niet? Met andere woorden: hoe maak je onderscheid tussen goede en verkeerde pijn? Iyengar zegt hierover: ‘Goede pijn wordt meestal ervaren als een geleidelijk verlengend en versterkend gevoel. Goede pijn is constructief, uitdagend en opwekkend. Verkeerde pijn daarentegen doet zich voor als een scherpe, stekende pijn. Dit is een acute waarschuwing dat we ons huidige vermogen overschrijden. Gaat de pijn niet weg of wordt hij erger in een bepaalde asana dan is dit waarschijnlijk verkeerde pijn.’
Kortom: je moet je eigen lichaam scherp observeren om te bepalen met wat voor soort pijn je te maken hebt. Hiervoor moet je uit dat denkhoofd komen en gaan waarnemen en voelen. Vergeet hierbij niet de ogen te ontspannen en door te ademen!
Namasté,
Majanka
Leave a Reply