Satya

Vorige week hebben we een begin gemaakt m et de vijf ethische disciplines, de yama’s uit het achtvoudige yogapad. De eerste yama is ahimsa, geweldloosheid.
De tweede yama is satya, oftewel waarheidslievendheid.
Doorgaans zullen wij onszelf niet als oneerlijk betitelen. Maar hoe eerlijk zijn we werkelijk? En moeten we altijd helemaal eerlijk zijn? We liegen over Sinterklaas, we zeggen dat we die nieuwe broek van onze vriend of vriendin mooi vinden om de ander niet te kwetsen. Dat noemen we leugentjes om bestwil en we vinden dat die best moeten kunnen.
Ook in de asana’s hebben we smoesjes en kleine leugentjes. We gebruiken niet genoeg hulpmiddelen want we denken de asana zonder ook wel goed uit te voeren. Of we gebruiken te veel hulpmiddelen omdat we daar nu eenmaal aan gewend zijn en het misschien ook wel lekker veilig en vertrouwd voelt. We hebben slecht geslapen, een pijntje hier of daar en we gebruiken dit als excuus om het wat rustiger aan te doen. Terwijl de waarheid is dat, als we het denken loslaten, we veel en veel meer aankunnen dan we op voorhand hadden gedacht.

Satya, is ook leven naar waarheid. Erin geloven en erop vertrouwen dat er een grotere waarheid is dan ons kleine ego. Dat we niet langer geloven dat wat wij denken en voelen waar is, maar dat die gedachten en emoties slechts projecties zijn van ons ego. Ze zijn van voorbijgaande aard. Te vaak denken wij dat wij zijn wie wij denken, wat wij voelen. Te vaak denken we dat die gedachten en emoties blijvend zijn. Dit maakt ons verdrietig, boos, angstig, noem maar op. We vergeten dat we ook nog een ziel hebben, iets dat groter, lichter en mooier is dan ons zelf. Daarop vertrouwen, volgens die wet leven, dat is ware satya.

Laten we vandaag eens kijken hoe eerlijk we werkelijk kunnen en durven zijn in de beoefening van de asana’s en of we het denken eens los kunnen laten.

Namasté,

Majanka